پایگاه خبری الیمانیوز

چند ماهی است که از عمر مجلس انقلابی یازدهم می گذرد و نمایندگان جدید درگیر فضاسازی های هیجانی و احساسی شده اند به طوری که طبق آمار در این چند ماه به جز اظهارات عجیب و نسنجیده، کارکرد مثبتی از لحاظ قانون گذاری برای شرایط اقتصادی مردم انجام ندادند ولی اظهارات و طرح هایی را مطرح می کنند که مناسب شرایط روز جامعه ایران نیست.

یکی از جدیدترین طرح های مجلس، استیضاح روحانی بوده که برخی از نمایندگان بر استیضاح وی مصمم هستند و خواستار برکناری رئیس جمهور منتخب شدند از نمایندگانی که بر این استیضاح تاکید دارد سید محمد موحد نماینده کهگیلویه بزرگ می باشد.

موحد یکی از باسابقه ترین نماینده های مجلس یازدهم می باشد که پیش از این سابقه ۵ دور نمایندگی را در کارنامه خود دارد به صورتی که می توان وی را یکی از ریش سفیدان مجلس یازدهم قلمداد کرد.

نماینده مردم کهگیلویه، بهمئی، چرام و لنده در اظهاراتی بیان داشت: در بحث استیضاح رئیس جمهور، بنده در مجلس طرح را امضاء کرده و روی امضا خودم هستم. 

اظهارت موحد در صورتی است که حتی حسین شریعتمداری مدیر مسول روزنامه کیهان و یکی از تندروهای رسانه ای کشور به این طرح انتقاد کرد و استیضاح رئیس جمهور را طرح دولت بی سر از طریق آمریکا اعلام نمود.

این صحبت های موحد خاطرات دوران سید محمد بزرگواری نماینده دوره هشتم و نهم کهگیلویه بزرگ را تداعی می کند وی در انتقاد به وزرای پیشنهادی دولت اول روحانی بیان داشت”هر وزیری که رای آورد و به منطقه محروم من نگاه ویژه نداشت با چماق لری با او برخورد خواهم کرد.

بزرگواری همچنین در نطق دیگری پسر مرحوم هاشمی رئیس وقت مجمع تشخیص مصلحت نظام را «آقازاده دله دزد» خواند و چنین صحبت هایی باعث بی اعتباری سیاسی وی شد.

به نظر می رسد موحد چماق بزرگواری را به دست گرفت و پرخاشگری های سیاسی وی را ادامه می دهد، این در صورتی است طبق نظر تحلیل گران موحد با چنین سابقه ای در مجلس باید از هیجانات سیاسی و اظهارات احساسی برای منافع عمومی منطقه محروم خود پرهیز کند.

وقتی توزیع عادلانه ثروت به صورت برابر در کشور توزیع نمی شود نماینده محروم ترین استان ایران می تواند با تعامل و چانه زنی بیشتر از دولت، امتیازات و طرح های کلان اقتصادی برای منطقه خود مطالبه کند ولی چنین صحبت های قدرت تعامل با دولت را از دست می دهد.

همچنین از بعد دیگر می توان گفت که در چنین مباحثات سیاسی، نماینده های کلان شهرهایی مانند تهران معمولاً نماینده های شهرهای کوچک را برای اهداف سیاسی خود به چنین اظهاراتی تشویق می کنند.

به طور کلی می توان گفت شرایط اقتصادی جامعه نه تنها ایدئال نیست بلکه در وضعیت فروپاشی اجتماعی قرار دارد ولی با توجه به نزدیکی دولت روحانی به پایان کار، چنین گفته هایی نه تنها باعث استیضاح نمی شود بلکه منجر به بی اعتباری سیاسی نمایندگان چنین طرح هایی خواهد شد.