پایگاه خبری الیمانیوز

به گزارش الیمانیوز وضعیت رقت بار زنان در دوران قاجار ، جای هیچ اما و اگری را برای بررسی وضعیت شان به جای نگذاشته است.

در دوره پهلوی اول اولین سرشماری در سال ۱۳۱۸ آغاز شد. هرچند زنان توسط رضاخان جدی گرفته نشدند،اما توجه به جمعیت دیر یا زود او را از این امر ناگزیر می‌کرد. کشف حجاب رضاخان بدون توجه به حق انتخاب زنان، روند جامعه پسندی را برای این تصمیم طی نکرده بود.

در دوره پهلوی دوم با صنعتی شدن و نیاز به نیروی کار، زنان پا به عرصه های اقتصادی و به مجرب آن اجتماعی نهادند. اعطای حق رای به زنان، پای آنها را به مشارکت های سیاسی نیز گشود.
در دهه ۴۰، پهلوی دوم که رویای ژاندارم خلیج فارس را در سر می‌پروراند ؛ سیاست‌های افزایش جمعیت را مد نظر قرار داد.
این رویا به لطف رشد اقتصادی موفق آن سال ها بالُ و پَر گرفت.

نتیجه این رویکرد نوجوانانی بود،که در انقلاب ۵۷ به کف خیابان‌ها آمدند و در ۸ سال دفاع مقدس علاوه بر سربازی، فرماندهی جنگ را نیز بر عهده گرفتند.

زنان در جمهوری اسلامی ایران به فعالیت‌های خود در نظام اداری کشور ادامه دادند. به نظر می‌رسید حضور آنها در این عرصه چنان ریشه دوانده بود که مخالفان توان مقابله را در خود نمی دیدند.
رعایت حجاب به سرعت توسط زنان پذیرفته شد.

در سال ۱۳۵۹ با طرح ارتش ۲۰میلیونی توسط امام خمینی بار دیگر زنان به کانون توجه همگان مبدل شدند. موتور افزایش جمعیت بار دیگر روشن شد.
با پایان هشت سال جنگ تحمیلی مسئولین وزارت بهداشت این هشدار را به امام خمینی می دهند که با چنین نرخ رشد جمعیتی در سال ۲۰۰۶ میلادی جمعیت ایران حدود ۱۰۷ میلیون نفر خواهد بود که عملاً از توان اقتصادی و برنامه‌ریزی کشور خارج است . امام در این سال‌ها به نظرات کارشناسان در حوزه های مختلف نگاه ویژه داشتند که مصادیق متعددی در این زمینه وجود دارد که مطرح کردن آنان مجال دیگری را می طلبد.
فرزند کمتر زندگی بهتر به سرعت برق همه جا را فرا گرفت.

مقام معظم رهبری اولین بار به صورت علنی در مرداد ماه ۱۳۹۰ بر لزوم افزایش جمعیت تاکید کردند.
به سرعت باد مرضیه وحید دستجردی وزیر وقت بهداشت اعلام کرد :
برنامه کنترل جمعیت به طور کلی حذف شد و دیگر چنین برنامه ای در وزارت بهداشت وجود ندارد.
محمود احمدی نژاد به میانه میدان آمد و این بحث که ، جمعیت همان قدرت است را مطرح کرد.
جمله معروف آیت الله خامنه ای: ” ایران اسلامی تا ۱۵۰ میلیون نفر گنجایش افزایش جمعیت را دارد. ” نقشه راه مسئولین کشور شده بود.
هرچند نگاه مقام معظم رهبری از دهه ۸۰ به افزایش جمعیت معطوف شد، اما در آخرین سخنرانی ویدیویی ۲۲ تیر‌ماه سال ۱۳۹۹ خود اظهار داشتند:
” این موضوعی است که بنده بارها در این چند سال اخیر تکیه کرده ام و تاکید کرده ام ، ولی متاسفانه حالا که انسان نتایج را نگاه می‌کند معلوم می شود که خیلی این تاکید ها تاثیر زیادی نداشته است. ”
حذف شعارهای دو فرزند کافیست، روی دیوار حتی دور افتاده ترین روستاها؛ ترویج چند همسری؛ شعار با یک گل بهار نمیشه؛ منع ارائه روش ها و اقلام جلوگیری از بارداری؛ دست به دامان شدن سنت و اجرای همایش هایی با نام قابله های فراموش شده در شهرهای نظیر مشهد ؛ در نظر گرفتن پاداش برای کادر شبکه های بهداشت در ازای فرزندآوری خانواده های تحت پوشش ؛ ترغیب ها با پاداش مالی و تحریک روانی خانواده ها و بسیاری اقدامات دیگر جهت افزایش جمعیت اجرا شد.
به نظر می رسد بخشی از جامعه به این درخواست ها پاسخ داده اند ،طبق گزارش های وزارت بهداشت بارداری بالای ۳۵ سال زنان ، ریسک بالایی دارد که معلولین سندروم داون و جسمی بیشترین قربانیان آن می‌باشند؛ عدم توجه به غربالگری و حالا نیز تلاش برای حذف قانون غربالگری موضوعی است که فعالان حقوق بشر را به واکنش واداشته است.
بر اساس آمار مرکز آمار ایران جمعیت نیروی کار در بهار ۹۹ به نرخ خیره کننده ۶۲ میلیون و ۱۸۳ هزار نفر رسیده است‌. آمار نیروی کاری که حسرت بسیاری از کشورهای توسعه یافته جهان است.
منتقدان بر این باورند که بحران های شدید اقتصادی در سال‌های اخیر ،گسترش فقر ، تضعیف قدرت خرید مردم ، هزینه سنگین فرزند آوری در نیازهای اولیه ، آموزش و رفاه آنان در کنار تغییر نگرش جوانان به ازدواج و نادیده گرفتن عواملی مانند اثرات سوء کودک‌ همسری، تاثیرات آلودگی هوا بر باروری، عوارض شدید بهداشتی اجتماعی در حذف خدمات درمانی و بهداشتی به حوزه باروری ناخواسته ، کمبود شدید بودجه سازمان های بهزیستی برای حمایت از معلولان، نسخه افزایش جمعیت را به مسئله پیچیده ای تبدیل کرده است.

طبق آخرین آمار ، جمعیت زنان خانه دار در سال ۱۳۸۵ حدود ۱۶ میلیون نفر بوده که در سال ۱۳۹۵ به حدود ۲۱ میلیون نفر رسیده است این بدان معناست، که زنان به بازگشت به خانه ها هدایت شده اند.

نرخ بالای بیکاری ، نگران کننده ترین معضل این پازل است. حکومت ها در طول تاریخ از افزایش جمعیت خود برای مقاصد نظامی استفاده می کردند؛ این لشکریان هنگام صلح به توده های کارگری تبدیل شدند، که این بار نه با زخم شمشیر بلکه با زخم شلاق چرخ‌دنده‌های اقتصاد مملکت را می چرخاندند.

این در حالی است که پاسخ کشورهای توسعه یافته امروزی به پیری جمعیت، تعبیر فرصت‌های اقتصادی جدید برای کارآفرینان است .
خانه های هوشمند طرح جدیدی بود که زندگی افراد میانسال را متحول کرده است. تمام اتوماتیک شدن فرایندهای تولید طرح دیگری بود که به حذف نیاز به نیروی کار، در کارخانه ها منجر شد. صدها نوآوری دیگر به کمک این تعبیر آمده و آن را از تهدید به فرصت تبدیل کرد.

در این کشورهای توسعه یافته اهمیت کمیت فرزندان در خانواده‌ها ، جای خود را به تاکید والدین بر ” کیفیت فرزندان ” داده است.
بیش از یک دهه تاکید بر فرزند آوری در ایران نتیجه ای جز کاهش ۲۵ درصدی زاد و ولد در سال ۹۸ نسبت به سال ۹۴ ، نداشته است.

به نظر می‌رسد خانواده‌ها بسیار سریعتر از تصمیم گیران ، به شرایط واکنش نشان می‌دهد.